Samen met mijn man Carlo woon ik inmiddels een tijdje op Bonaire, vlak bij het resort.

Na de Corona periode heb ik mijn bedrijf en ons mooie grachten appartement in Amsterdam verkocht en hebben we Nederland verlaten. 
Wij zijn voor Bonaire gevallen door het fijne licht, de waterwereld, maar vooral door de eenvoud en kleinschaligheid, kneuterigheid kun je wel zeggen. Juist door alle onvolkomenheid en ongeorganiseerdheid heerst er een zen-sfeer over het eiland, waar ik me fijn en dankbaar bij voel. De tijd heeft hier even stilgestaan en het leven draait in alle opzichten een tandje langzamer. Na een hectische periode met een snel groeiend eigen bedrijf in Nederland is dit weer eens iets heel anders, een nieuwe levensfase en geen vroegpensioen.

Omdat we onze inkomsten geheel uit de verhuur van een tweetal eigen vakantiewoningen moeten halen, zorgen we wel dat we onze zaakjes op orde hebben. Ik houd van het mooi en gezellig maken van de huizen, van het inrichten en ook van het zelf klussen zoals schilderen, wassen en strijken. Ik rijd zelf geen auto en doe alles op de fiets. 
Verder houd ik van koken, lezen en wandelen. Bijna dagelijks wandel ik een flink stuk en zwem een halfuur in zee, en een paar keer per week ben ik in de sportschool te vinden - Bon Bida, vlak naast het resort - om de gezondheid op peil te houden. 

Ik zie zelf toe op het goed functioneren van alles in de woning, en regel de in- en uitcheck, en als er iets niet in orde is kun je bij mij terecht en lossen we het op. Geen bemiddelingskantoren ertussen en meer ‘bezieling’ in de woning zoals veel vakantiewoningen waarvan de eigenaar op grote afstand woont. Onze gasten geven aan dat ze dat ook zo beleven.